بررسی رابطه خودکارآمدی و استرس تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان سال سوم دبیرستان شهر شیراز

چکیده هدف این پژوهش بررسی رابطه خودکارآمدی و استرس تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش-آموزان سال سوم دبیرستان شهر شیراز در سال تحصیلی 90-1389است. بدین منظور 375 دانش آموز سال سوم دبیرستان های شهر شیراز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه های خودکارآمدیعمومی شرر (1982) و استرس تحصیلی دیره (1374) می باشد. همچنین به منظور اندازه گیری متغیر عملکرد تحصیلی از میانگین دروس (معدل) دانش آموزان در پایان ترم استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون، آزمون tبرای دو گروه مستقل، تحلیل واریانس یک راهه و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین باورهای خودکارآمدی و استرس تحصیلی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین بین باورهای خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد، در حالی که بین استرس تحصیلی و عملکرد تحصیلی رابطه ای مشاهده نشد. میزان استرس تحصیلی دانش آموران دختر به طور معنی داری بیش از دانش آموران پسر است و تفاوتی در باورهای خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر مشاهده نشد. میزان استرس تحصیلی در دانش آموزان سه رشته ریاضی- فیزیک، علوم تجربی و علوم انسانی تفاوتیندارد امُاخودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان رشته ریاضی- فیزیک و رشته علوم تجربی بیش از دانش آموزان رشته علوم انسانی است. علاوه بر این، تحصیلات پدر در باورهای خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان موثر است. رشته تحصیلی، جنسیت، تحصیلات پدر و خودکارآمدی می تواند عملکرد تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کند. به طور کلی یافته-های این پژوهش نشان داد دانش آموزانی که دارای باورهای خودکارآمدی بالاتری هستند از استرس تحصیلی کمتری برخوردارند و عملکرد تحصیلی بهتری دارند.